Dag 22: van Pechon via Santander, Bilbao, San Sebastián, Bayonne naar Yzosse (camping Lacrouzade)

In alle stilte, want dat hebben we in elk geval al geleerd, onze tafel, stoelen en ontbijtservies klaargezet om op een rustige manier koffie te zetten. Dit was echter gerekend zonder de weerbarstige nukkige, nee niet de Spanjaard van de dag voordien, batterij of elektriciteitscircuit vanonder gehuurde camper. Weerom geen elektriciteit behoudens wat opgewarmd water voordat de zekering het begaf. Dus maar koffie maken met lauw water en wat vlugger uitdrinken dan anders. De boterhammen en het teveel aan stokbrood bij het avondeten van gisterenavond snel naar binnengewerkt en op weg naar het noorden, onze thuisgrond. Onderweg stoppen voor wat boodschappen (avondeten) en wat frisdrank. We hadden er toen toch al wat kilometers opzitten.

Tanken en op zoek naar een camperplaats voor vanavond. Die dachten we gevonden te hebben ergens in Biarritz.

Toen wij daar aankwamen stonden wij perplex en dit keer niet door de lege batterij. Een vijfsterrencamping met alles erop en eraan, zelf een buitenzwembad met glijbanen en dergelijke behalve… plaats voor campers. De hautaine bezoekers van dit vakantieparadijs wensen duidelijk geen bedevaarders of gelijkgestemde zielen in hun omgeving. Waarschijnlijk maar goed ook of we hadden nooit onze huidige onberekenbare campingeigenaar leren kennen. Wij dus het vijfsterrncomplex af en op weg naar de eerstvolgende betaalbare plaats. Deze bood zich aan in Yzosse nabij Dax. We reden de lange oprit binnen van camping Lacrouzade tot aan het onthaal. Er moest worden aangebeld voordat de eigenaar uitzien privéwoning kwam. Op het eerste zicht zou dit problemen geven. De non-verbale taal van deze persoon, vooral zijn gefronste wenkbrauwen liet niks goeds vermoeden. Er stonden ook al veel campers en andere voertuigen opgesteld. Tevens was er veel beweging op het domein.

Hij keek ons aan alsof we binnen de kortste keren rechtsomkeer moesten maken en onverwijld terug naar de grote baan. Wij waren hierdoor wat geschrokken wat echt niet van onze gewoonte is. Plots klaarde het gezicht van deze olijke Fransman op en begon hartelijk te lachen. Tuurlijk had hij nog plaats voor ons. Binnen de kortste keren werd deze charmante Fransman onze kameraad. Hij leidde ons naar onze ruime staanplaatsen. Alles in orde dus.

Onze huiskok Wim begon aan zijn voorbereidingen en nu was het nog enkel wachten op het startsein tot eten. Inmiddels werd de plaatselijk wasmachine en droogkast door ons in gebruik genomen. Alles bij elkaar zou dit anderhalf uur in beslag nemen. Juist op tijd om te eten en de afwas te doen. Zo vult ne mens hier zijn dagen…

Straks gaan we ons parcours opstellen voor de rit van morgen. Volgens de berekeningen van onze begeleiders zouden we op 1050 km verwijderd zijn van onze darlings…

We zitten dus op schema om ons voorziene uurregeling van komende woensdag te halen. De sfeer blijft hier top en dit is mede door de kookkunsten van Wim. Iedereen begint hier wel uit te kijken naar het weerzien en echt… het wordt tijd.

Ook nog vermelden dat we deze middag live in de ether op de radio Goeiedagradio Wij zijn Aalst geweest. De grote verrassing kwam er toen Jan, ons zesde teamlid in de studio zat. Het was een emotioneel prettige ervaring, bedankt Peter en Jan.

Spanje hebben we achter ons gelaten en nu doorkruisen we het grote Frankrijk.

Mensen die onze Facebook volgen weten dat ze zijn uitgenodigd op ons arrivé. Misschien tot woensdag dan.